„Τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα” (1 Tes 5,23). Stoickie źródła rozumienia ducha w Pierwszym Liście do Tesaloniczan

Przedmiotem artykułu jest interpretacja 1 Tes 5,23 z perspektywy filozofii stoickiej. Ta chce dać odpowiedź na dwa następujące pytania: Po pierwsze, dlaczego Paweł Tarsu odnosi się do trialistycznej konstytucji ludzkiego bytu złożonego ducha, duszy i ciała, zamiast dualistycznej opartej o złożenie ciała. drugie, jakie znaczenie terminu „duch” (πνεῦμα) zastosowanego w 5,23. Dotychczasowa egzegeza tego fragmentu wyjaśnia ten termin przede wszystkim odniesieniu teologicznego opisu Ducha Świętego, który odzwierciedla hebrajski ruah. Taka wydaje stać konflikcie dualistyczną antropologią (Platon, Arystoteles) stosowaną zwykle przez Pawła jego listach (napięcie między duchem ciałem). Ponadto taka może być rozumiana jako panteistyczne monistyczne wyjaśnienie bytu. Zaproponowana tym artykule zakorzeniona interpretacji πνεῦμα filozoficznych źródłach stoickich. był bowiem ukształtowany hellenistycznym Tarsie mógł mieć kontakt ze stoicką filozofią, która była tradycyjnie nauczana mieście. wystarczający sposób sens formuły „duch wasz (τὸ πνεῦμα), dusza (ἡ ψυχὴ) ciało σῶμα)”, co jednak nie oznacza, że jej autor rozumiał ludzki byt świetle materialistycznej ducha Oznacza jedynie zastosowanie stoickiej antropologicznej dla wyrażenia totalności bytu, Pawłowi potrzebna teologicznym opisie końca (παρουσία) Pierwszym Liście Tesaloniczan.